Z tego konta już oddano głos na to zdjęcie. Można głosować tylko raz!
Proszę zaznaczyć ocenę!
Opis: Rozbudowę toruńskich baszt przyniósł wiek XV i XVI; był to okres, w którym zaczęto budować baszty wieloboczne. W tym czasie w mieście było więcej tego typu obiektów, aniżeli nawet w Krakowie. W wieku XIX, decyzją władz pruskich, przystąpiono do rozbiórki zarówno murów obronnych, jak i bram miejskich, a także baszt. Na szczęście, ten plan nie zrealizowano w całości i część tych obiektów pozostała po dzień dzisiejszy, czyniąc tym samym miasto bardziej zabytkowym.
KOCI ŁEB (na zdjęciu) to narożna baszta, zbudowana w XVI wieku, w miejscu wcześniejszej, jaka powstała w północno-wschodnim narożniku murów Starego Miasta Toruń (ul. Pogmurna 74 to już prawie koniec ulicy), prawdopodobnie jeszcze w XIII wieku, kiedy Krzyżacy budowali pierwsze fortyfikacje w tym mieście. Do dziś nikt nie ma jednak stuprocentowej pewności, czy basztę postawiono na planie prostokąta, czy wieloboku. Pewne natomiast jest to, że w 1500 roku, a więc wówczas, kiedy oddano w tym mieście do użytku pierwszy (drewniany) most drogowy przez Wisłę basztę przebudowano i z gotyckiej, stworzono na planie okręgu niską basteję. Ale już wówczas budując ten obiekt, wzięto pod uwagę coraz bardziej rozpowszechniającą się na polach walki, broń palną, dlatego basztę wyposażono w stanowiska artyleryjskie. Natomiast, aby wzmocnić jej konstrukcję wnętrze wyłożono grubą warstwą ziemi, co miało uodpornić obiekt na ostrzał nieprzyjaciela. Słuszność tego założenia potwierdziła się w 1703 roku, kiedy to nastąpiło oblężenie Torunia podczas III wojny północnej przez Szwedów pod dowództwem króla Karola XII z niemieckiej dynastii Wittelsbachów, którzy chcąc militarnie znacznie osłabić pozycję miasta wysadzili w powietrze dwa barbakany: Staromiejski i Chełmiński, a także wraz z fragmentami miejskich murów dwie narożne basteje: Koci Ogon i Koci Łeb.
Jeszcze w I połowie XVIII wieku KOCI ŁEB został odbudowany, ale prawdopodobnie, w 1900 roku nadbudowano basztę w stylu neogotyckim o dodatkowe, trzecie piętro, które zwieńczone zostało blankami i w tej formie baszta pozostała do dziś. Także po dzień dzisiejszy w jej podziemiach zachowały się lochy, które w średniowieczu z powodzeniem były wykorzystywane. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku w baszcie tej była Izba Dziecka Komendy Rejonowej Policji w Toruniu, potem basztą "władał" Uniwersytetu Mikołaja Kopernika i do niedawna był tu Instytut Języka Polskiego Wydziału Filologii; obecnie baszta stoi pusta, ale jest niedostępna dla zwiedzających.
Toruń - jest jednym z najstarszych miast Polski. To, że urodził się tu Mikołaj Kopernik - wie chyba każdy; także i to, że miasto leży nad Wisłą, chociaż jest to tylko częścią prawdy, ponieważ można również powiedzieć, że i nad Drwęcą, a i Struga - choć to bardzo wąziutka rzeczka, a raczej strumyczek – przecina miasto i w dużej swojej części przepływa pod nim. Swoje ujście ma w pobliżu starego mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego, gdzie wpada do Wisły.
Miasto po prawej stronie rzeki - to tereny Pomorza; lewobrzeżny Toruń, leży już na Kujawach. Swego czasu, przez miasto prowadził słynny "bursztynowy szlak". W 1230 r. Krzyżacy, tworząc państwo krzyżackie, nadali miastu trochę współczesności. Ale na skutek częstych powodzi, trzeba było je przenieść na wyższe tereny (obecnie jest to śródmieście Torunia) i wówczas nadano tej nowej osadzie - Nowemu Miastu - prawa miejskie.
W 1411 r. zawarto tu "pokój toruński", który zakończył wielką wojnę polsko-krzyżacką, trwającą 12 lat. Ale kolejna wojna obu narodów, wybuchła już w 1454 r. i trwała kolejne 13 lat. W połowie XVII w. rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych. W 1703 r. Szwedzi dotkliwie zbombardowali jednak miasto, a 5 lat później, ludność zdziesiątkowała dżuma. W 1793 r. do Torunia wkroczyły wojska pruskie, ale paradoksalnie, to one przyczyniły się do rozwoju miasta.
II wojna światowa, na szczęście, oszczędziła Toruń, który dziś jest prężnym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym, bo gospodarczo - po ostatnich latach reformy - mocno podupadł. Największe przedsiębiorstwa w mieście, jakimi się szczycono, chociażby: Elana, Czesanka, Towimor, Polchem, Apator - albo całkowicie przestały istnieć, albo działają w bardzo znikomym wymiarze. Natomiast Toruń poszczycić się może zabytkami, które w 1997 r. wpisane zostały na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.
