Zaloguj się | Zarejestruj się
 

» W promieniach zachodu słońca

Galeria: Polesie lubelskie Włącz pokaz slajdów

 
W promieniach zachodu słońca

Tytuł zdjęcia: W promieniach zachodu słońca


Autor: Tomek Kiecana
Data dodania: 2016-01-25
Zgłoś uwagi
Zgłoś uwagi
Ocena Oceń zdjęcieDobre Bardzo dobreoceń
Średnia ocena: 4.00  Ocen: 13  Odsłon: 863 

Z tego konta już oddano głos na to zdjęcie. Można głosować tylko raz!

 

Proszę zaznaczyć ocenę!

 
Opis: Kolejne zdjęcie malowniczego jeziora Świętego.
Miejscowość: Okuninka
Kraina: Polesie lubelskie
Województwo: lubelskie
Schowaj mapę

Polesie lubelskie

POLESIE - pod prowincja fizycznogeograficzna, stanowiąca południowo-zachodnią część Niżu Wschodnioeuropejskiego, położona na terytorium Białorusi, Ukrainy i Polski. Polesie stanowi płaską równinę, leżącą w dorzeczu Prypeci i Bugu. Rzeki te, poprzez Muchawiec (prawy dopływ Bugu) i Pinę (lewy dopływ Prypeci), łączy kanał Dniepr-Bug. Polesie lubelskie stanowi północno  zachodnią część Polesia, która położona jest na lewej stronie Bugu. Region stanowi około 5 tys. m2 Region jest bardzo charakterystyczny dla regionu Polesia. Polesie lubelskie jest płaską równiną o charakterze denudacyjno-akumulacyjnym. W regionie tym występują również liczne cieki. Na południu natomiast występują rozliczne jeziora. Charakterystyczną cechą ogółu pod prowincji jest bagienność terenów. Na Polesiu lubelskim występują również charakterystyczne dla tego obszaru torfowiska Nadmienić należy, że region od północy na południe przecina kanał o nazwie Wieprz  Krzna. Dla Polesia lubelskiego charakterystyczny jest podział na sześć mezoregionów: a mianowicie: Zaklęsłość Łomaską, Równinę Parczewską, Równinę Kodeńską, Zaklęsłość Sosnowicką, Garb Włodawski i Równinę Łęczyńsko-Włodawską. W południowo  zachodniej części Polesia lubelskiego znajduje się jeden z bardziej znanych polskich parków narodowych  Poleski Park Narodowy, przy którym chciałabym zatrzymać się na dłużej. Poleski Park Narodowy, utworzony w 1990, w województwie lubelskim. Powierzchnia 9647 ha (w tym 428 ha pod ochroną ścisłą). Siedzibą dyrekcji jest Urszulin. Zajmuje płaskie tereny w zachodniej części Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej, urozmaicone niewielkimi, płytkimi jeziorami. Szatę roślinną parku tworzy mozaika lasów (olsy, bory bagienne i mieszane), podmokłych łąk, zarośli szuwarowych, a także zbiorowisk wodnych i bagiennych. Liczne gatunki roślin chronionych, m.in.: wierzba borówkolistna, wierzba lapońska, brzoza niska, rosiczka pośrednia, kosaciec syberyjski, pełnik europejski, gnidosz królewski. Bogaty świat zwierząt. Dominuje ptactwo wodne i błotne - gęś gęgawa, żuraw, brodziec krwawodzioby, kulik wielki i zagrożona wyginięciem wodniczka. Występują także ptaki drapieżne - orzeł przedni, bielik, orlik krzykliwy, błotniak zbożowy i kobczyk. Wśród ssaków spotyka się wilki, łosie i wydry. Stanowisko bardzo rzadkiego żółwia błotnego. Region zaliczany jest do Zagłębia Węgla Kamiennego w Polsce.
 
Skomentuj

Opcja tylko dla zalogowanych