» Baranów - kościół parafialny
Galeria: Lubelszczyzna Włącz pokaz slajdów
|
Opis: Skomplikowana historia świątyni w Baranowie jest charakterystyczna dla pokrętnych dziejów religii na Polesiu. Kościół pod wezwaniem NP Marii i św. Jana Chrzciciela ufundował i odpowiednio uposażył Piotr Firlej w 1549 roku. Poświęcenia dokonał biskup krakowski Samuel Maciejowski, , który ponadto wzbogacił jeszcze parafię, o dziesięciny z dwu wsi.
Po śmierci Piotra Firleja, Baranów stał się własnością jego syna Mikołaja. Ten zaś zmienił wyznanie i był na tyle prężnym wyznawcą nowej religii, że został przywódcą innowierców w całej dzielnicy małopolskiej. Baranów, co zrozumiałe też zmienił wyznanie, a katolicki proboszcz został teraz pastorem. Niecałe trzydzieści lat później zbór znalazł się w ruinie, bo dochodów na remonty po prostu nie było. Gdy Baranów kupili Ponętowscy, nowy właściciel ruszył kiesą i wypłacił kościołowi szczodrze za straty i szkody. Zbór zmieniono w kościół i w 1612 roku. Staronową świątynię konsekrował biskup krakowski Andrzej Prochnicki. Na pamiątkę wydarzenia ustanowił on odpust w pierwszą niedzielę po św. Michale Archaniele czyli mówiąc językiem zrozumiałym na 29 września.
Lubelszczyzna
Lubelszczyzna to ogromna i urozmaicona kraina położona na prawym brzegu Wisły. Jej krajobraz tworzy, przede wszystkim, Wyżyna Lubelska, która zajmuje jej środkową część. Lubelszczyzna obejmuje także część Kotliny Sandomierskiej oraz skrawek Roztocza.
Swoją nazwę zawdzięcza głównemu miastu regionu, którym jest Lublin. Większość terenów Lubelszczyzny to użytki rolnicze. Długie, obłe pagóry pokryte szachownicą pól to charakterystyczny i malowniczy obrazek tej krainy. Na tym tle wyróżniają się okolice Wąwolnicy i Kazimierza Dolnego, gdzie występuje największe nagromadzenie wąwozów lessowych w Europie (11 km na 1 km kwadratowy). Najbardziej wartościowym przyrodniczo obszarem Lubelszczyzny są, bez wątpienia, Lasy Janowskie, w których znajdują się duże obszary stawów hodowlanych (zwłaszcza w pobliżu Malińca).
Do najciekawszych miejscowości należy zaliczyć sam Lublin, Kazimierz Dolny, Janowiec, uzdrowisko Nałęczów, Kozłówkę oraz Puławy.
Swoją nazwę zawdzięcza głównemu miastu regionu, którym jest Lublin. Większość terenów Lubelszczyzny to użytki rolnicze. Długie, obłe pagóry pokryte szachownicą pól to charakterystyczny i malowniczy obrazek tej krainy. Na tym tle wyróżniają się okolice Wąwolnicy i Kazimierza Dolnego, gdzie występuje największe nagromadzenie wąwozów lessowych w Europie (11 km na 1 km kwadratowy). Najbardziej wartościowym przyrodniczo obszarem Lubelszczyzny są, bez wątpienia, Lasy Janowskie, w których znajdują się duże obszary stawów hodowlanych (zwłaszcza w pobliżu Malińca).
Do najciekawszych miejscowości należy zaliczyć sam Lublin, Kazimierz Dolny, Janowiec, uzdrowisko Nałęczów, Kozłówkę oraz Puławy.
