Z każdym krokiem natrafiałem na coraz więcej śladów bytowania knyszyńskiebgo stada żubrów: liczne tropy, ślady żerowania, tarzania się w śniegu. Gdy doszedłem do skraju lasu moim oczom ukazało się duże pole ozimego zboża, które tu i ówdzie w wywianych miejscach wyzierało spod śniegu. Cała okolica była wydeptana przez żubry.

Stada już nie było. Mi ostał się piękny młody byczek... Kiedy upewniłem się, że w pobliżu nie ma innych żubrów zacząłem bardzo powoli zbliżać się do swojego modela. Po każdych trzech, czterech krokach żubr podnosił ośnieżoną głowę i dobrą minutę wpatrywał się we mnie, na co ja natychmiast nieruchomiałem. Kiedy opuszczał łeb ja znów zbliżałem się parę kroków.

Mój żubr wygrzewający się w promieniach grudniowego słońca

W ten sposób udało mi się podejść do zwierzęcia na około 60 metrów. Ta odległość wydała się mojemu żubrowi chyba zbyt małą, bo wyraźnie się zaniepokoił, kilka razy przestąpił z nogi na nogę i wbił we mnie swe wielkie oczyska. To ostateczne lustrowanie trwało może pięć, może siedem minut... Dość powiedzieć, że czułem się mocno zaniepokojony i coraz częściej zerkałem do pobliskiego lasu, zastanawiając się, ile czasu zajmie mi dobiegnięcie do jego granicy.

I wtedy stało się coś zupełnie niespodziewanego. Żubr spuścił głowę, skubnął jeszcze trzy wystające źdźbła ozimego zboża i... położył się na śniegu. Od tej pory zupełnie mnie ignorował. Tak jakby mnie tam nie było.

Żubra słońce wyraźnie rozleniwiło i cały czas walczył ze snem

Kilka razy kładłem się na ziemi i wstawałem, kilka razy zmieniałem obiektyw. Otrzepywałem się ze śniegu, kaszlałem, chrząkałem, zachodziłem z przodu, z tyłu... nic. Żubr dostojnie wygrzewał się na słońcu z półprzymkniętymi powiekami, co i raz przeżuwając coś powoli, czasem czyniąc dziwaczną toaletę... W zasadzie gdyby nie siarczysty mróz, który coraz bardziej dawał mi się już we znaki, spędziłbym z nim czas do wieczora...

No i na koniec najważniejsze... Chciałem ogromnie podziękować eMeNowi, Autorowi wspaniałych zdjęć łosi i innych zwierzaków, publikowanych w naszym serwisie. To dzięki niemu trafiłem tu, gdzie trafiłem.