Cerkiew w Banicy powstała u schyłku XVIII w. jako czwarta z tutejszych świątyń. Od chwili powstania cerkiew będącą typowym przykładem sakralnej architektury łemkowskiej kilkakrotnie remontowano, dlatego też jej obecny wygląd nieco odbiega od pierwotnego. Na przestrzeni wieków nawę pokryto dwuspadowym dachem, nadano jej kształt prostokąta i połączono z babińcem. Na jej przedłużeniu usytuowano także wysoką izbicową wieżę.

Prezbiterium jest zamknięte trójbocznie i jedynie nad nim zachował się pierwotny dach wielopołaciowy. Co ciekawe, jako jedna z nielicznych cerkwi łemkowskich świątynia w Banicy nie jest orientowana. Prezbiterium zwraca się w kierunku południa.

Banica - niebieska zaduma

Wnętrze cerkwi tchnie atmosferą tajemniczości i zadumy. Pomalowane jest na jednolity niebieski kolor, na tle którego wspaniałe prezentuje się cenny ikonostas z 1787 r. Do małych skarbów Banicy zaliczyć też można z pewnością ikony, tym bardziej wartościowe, gdyż datuje się je na XVI i XVII wiek, oraz obraz Św. Michała Archanioła z 1702 r. Ołtarz jest nieco późniejszy, bo dziewiętnastowieczny, i ukazuje scenę Wniebowstąpienia Matki Boskiej.

Przy tym wszystkim nie można nie wspomnieć o człowieku, który położył największe zasługi dla banickiej cerkwi, czyli o ks. Mieczysławie Czekaju opiekującym się sakralnymi zabytkami Łemkowszczyzny. To dzięki jego zabiegom w latach 80. XX w. cerkiew odnowiono gruntownie, m.in. przywrócono gontowe pokrycie ścian, zaś parafia w 1985 roku otrzymała nagrodę Ministra Kultury i Sztuki dla najlepszego użytkownika zabytków drewnianych.